Wat is ons doel?
Het fokken op basis van DNA-profielen mogelijk te maken en zo erfelijke aandoeningen bij de Drentsche Patrijshond tot een minimum te herleiden.
Is dat eigenlijk wel nodig?
Een goede vraag want er is toch niets aan de hand met de Drent? Neen, met jouw hond is ogenschijnlijk niets mis. En met jouw hond ís inderdaad niets mis, tot het dramatische moment dat hij zijn eerste epileptische aanval krijgt, of tot je hond zich tijdens de jacht of spel verwondt en het bloed niet stolt omdat hij lijdt aan de Von Willebrand disease. (vWd)
Niemand heeft je dat ooit verteld, niemand heeft dat ooit vermoed, want hij is nooit ziek geweest, neen echt nooit ziek geweest. En nu opeens dit… Het gaat hier om erfelijke aandoeningen die de toekomst van dit prachtige ras ernstig bedreigen.
Hoe hier mee om te gaan in de toekomst? In de geneeskunde is het DNA onderzoek een vrij nieuwe tak. Door middel van de nu al beschikbare en toekomstige DNA tests kunnen we combinaties van ouders zo samenstellen dat de vererfbare ziektes tot een minimum worden terug gedrongen. Deze mogelijke onderzoeken zijn nog te onbekend bij een groot deel van de fokkers.
We hebben het hier niet over het DNA-onderzoek wat bedoeld is om de afstamming van een hond aan te tonen, zodat we zeker weten dat de vader die op de stamboom vermeld staat ook de ware verwekker van de pups is.
Hier gaat het om het DNA-profiel van de Drent als ras. Een profiel, dat vastlegt hoe het met de genen van het ras gesteld is. Dit profiel bepaalt of de ouderdieren vrij, drager of lijder zijn van een vererfbare ziekte.
Vrije dieren zijn vrij van een ziekte en zijn dus niet ziek.
Dragers van een ziekte kunnen de ziekte doorgeven aan hun nakomelingen maar zijn zelf niet ziek.
Lijders van de ziekte mogen niet gebruikt worden in de fok omdat ze de ziekte zeker doorgeven aan hun nakomelingen. Maar lijders kunnen jarenlang zonder dat ze tekenen van een ziekte vertonen gebruikt worden in de fokkerij. In die tijd kunnen ze een aantal lijders voortgebracht hebben zonder op dat moment zelf ziekte verschijnselen te hebben .
Wat men dan wel doet ? We zorgen er voor dat er twee vrije dieren gekoppeld worden om ook vrije pups te krijgen. Dit lijkt de beste optie, maar is het niet. Het fokken met dieren die van geen enkele erfelijke afwijking drager zijn (als die al bestaan) zou de variëteit in de genenpoel te veel aantasten.
Meer info kunt U vinden op: http://www.fokkenzondergokken.com/ons-doel/