In België en Nederland doen zich jaarlijks vierhonderd bijtincidenten met honden voor waarbij de slachtoffers in het ziekenhuis belanden. In totaal worden elk jaar 250.000 Belgen en Nederlanders gebeten, in de meeste gevallen door hun eigen hond.
In veel van deze incidenten figureert “de pitbull”, wat hem meteen tot probleem-ras bombardeerde. Maar ook andere rassen komen in de picture. Sommigen zien een oplossing voor het probleem in een fokverbod voor een aantal “gevaarlijke rassen”. Maar werkt dit wel?
De pitbullwet bleek geen oplossing
In Nederland werd in 1993 na een aantal dodelijke bijtincidenten de zogenaamde pitbullwet gestemd: het fokken van pitbulls werd verboden, en honden die uiterlijk leken op pitbulls (Amerikaanse Stafford, Staffordshire Bull Terriër)mochten alleen worden gehouden als een stamboom kon worden voorgelegd en de hond gechipt was. Ondertussen is de wet weer opgeschort, want wat bleek: het aantal bijtincidenten was na al die jaren pitbullwet niet afgenomen.
Ook in België dringen sommigen al lang aan op een verbod voor een aantal hondenrassen. Maar volksgezondheid argumenteert (volgens mij terecht) dat een discriminatie gebaseerd op uiterlijke kenmerken nooit afdoende kan zijn als oplossing voor het probleem. Gedrag wordt immers voor 20 % bepaald door het ras, terwijl de opvoeding, het milieu en de socialisatie instaan voor de overige 80 %. De gemeenten hebben zelf wel het recht om binnen de eigen jurisdictie maatregelen te treffen. Zo kan het gebeuren dat in een bepaalde gemeente een aanlijn- of muilkorfverplichting geldt, terwijl in de andere weer geen pitbulls of Rottweilers zijn toegelaten.
Gevaarlijke of agressieve honden?
De bewuste pitbull is niet eens officieel erkend als ras, maar is wel het zwarte schaap. De naam is eigenlijk een verzamelnaam voor honden van verschillende rassen, o.a. Staffordshire Bull terrier en Amerikaanse Pit Bull Terrier, of andere rassen van de doggenfamilie die hierop gelijken. Het gaat over het algemeen over honden zonder stamboom, die vaak worden of werden gefokt op agressie en kracht, om dan clandestien te worden ingezet bij illegale hondengevechten.
Een goede opvoeding en socialisatie zijn absoluut noodzakelijk voor elke hond. Maar er is de aanzet tot vechthond van de pitbull-types waar je wel rekening mee moet houden. Elke hond kan uitvallen, maar incidenten met “pitbulls” hebben doorgaans ergere gevolgen.
Ook de Rottweiler, de Tosa Inu en de Fila Brasiliero hebben dezelfde reputatie als de pitbull. In verschillende landen staan deze rassen op de zwarte lijst. Dit wil zeggen, dat er een fokverbod is afgekondigd, en dat alle honden die nog in leven zijn worden gesteriliseerd. Engeland bijvoorbeeld hoopt op deze manier de pitbullachtigen uit te roeien op haar territorium. Recent werd ook de (op zeer korte tijd populair geworden) Majorcaanse Mastiff en Dogo Canario aan de lijst toegevoegd. De plotse populariteit van deze rassen wordt mede gezocht bij het verbod op pitbulls. Diehards zoeken nieuwe vechtlustige rassen die nog niet gekend- en dus nog niet verdacht zijn. Of het verbod op bepaalde hondenrassen het probleem van de bijtincidenten gaat verhelpen is dus nog verre van zeker…
Het baasje is verantwoordelijk
Alhoewel men nog niet met zekerheid kan zeggen of er nu wel degelijk gevaarlijke honden bestaan, zijn de meeste dierenartsen ervan overtuigd dat vooral de baas verantwoordelijk is. Iedere hond kan agressief worden als hij geen consequente opvoeding heeft gehad. Alles begint dus met de Opvoeding !!!
Bron: “http://www.hondencentrum.com/artikels/gevaarlijke-of-agressieve-hondenrassen-bestaan-ze-wel/”